Ο δικός μας δήμαρχος, ο δήμαρχος της καρδιάς μας.

Είχα πολύ καιρό να επισκεφθώ την παλιά μου γειτονιά κι αυτό το τριήμερο αισθανόμουν έντονα την ανάγκη να επιστρέψω - έστω για λίγο- στο Βύρωνα, τη γειτονιά των φοιτητικών μου χρόνων, αλλά και την Καισαριανή. 

Ήθελα πολύ να ξαναπερπατήσω στο άλσος, να επισκεφθώ το "Σκοπευτήριο" και μετά να ανηφορίσω και πιο πάνω, στη Μονή Καισαριανής.

Υπήρχε κι ένας ακόμη λόγος, ένιωθα έντονη την ανάγκη, να συναντήσω τον θείο Παναγιώτη, το Δήμαρχο, στο φυσικό του χώρο, στην Καισαριανή και μάλιστα κατά την ώρα που απέδιδαν τιμές στους 200 εκτελεσθέντες κομμουνιστές της Πρωτομαγιάς του '44.

Και ναι τα καταφέραμε και πήγαμε και τον αναζητούσαμε μέσα στον κόσμο.

Ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή, χαμογελαστός και αγωνιστικός, παρά τα 98 του χρόνια.                                 "Εκατό παρά δύο", μου είπε. 

Κοίταξα γύρω μου, τα δέντρα στο άλσος του σκοπευτηρίου είχαν ψηλώσει, ο κόσμος ήταν πολύς.

Δε μίλησα.

Με το πέρας της εκδήλωσης όλοι σηκώθηκαν και τον πλησίασαν, να τον αγκαλιάσουν, να του σφίξουν το χέρι, να τον φιλήσουν. 

Ποτέ δεν είχα δει τόση συγκίνηση σε μάτια πολιτών.

Πότε εως εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει, δεν είχα νιώσει τη δύναμη της τοπικής αυτοδιοίκησης, την αληθινή, την καθαρή αγάπη από τον απλό ανθρωπο, από τον πολίτη.

Γνώριζα πως ο Παναγιώτης ο Μακρής ήταν αγαπητός στο λαό της Καισαριανής, αλλά αυτή την έκδηλη αγάπη δεν την είχα φανταστεί. 

Βέβαια κάθε φορά που ο  Μακρής μιλά για την Καισαριανή φωτίζεται ολόκληρο το πρόσωπό του και πάντα χαμογελά.

Η Καισαριανή δεν είναι η πόλη του, είναι σάρκα από τη σάρκα του...

Πρέπει να παραδεχτώ πως ένιωσα πολύ περήφανη μα και ταυτόχρονα προβληματισμένη....

Πιστεύω πως ο δήμαρχος είναι ίσως μία από της σημαντικότερες μορφές που "έβγαλε" τούτος ο τόπος.  

Χαρακτήρας ακέραιος και ιδεολόγος, κομμουνιστής "φύσει και θέσει", "λόγω και έργω". Αγωνιστής και υπερασπιστής των ιδεών του, το κυριότερο... ένας άνθρωπος που δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του, που υπηρέτησε πιστά την τοπική αυτοδιοίκηση σε όλη του τη ζωή, χωρίς να αποκομίσει κανένα όφελος, αλλά προσφέροντας ακόμη και από το υστέρημά του...

Και για όσους δεν το γνωρίζουν ο Παναγιώτης ο Μακρής κατάγεται από το Μπισχίνι!