Το Μπισχίνι μας

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Παράσταση Καραγκιόζη από το Νικόλαο Μπαχούρο στο Μπισχίνι

Ακολούθησε ένας Αύγουστος γεμάτος παιδικά χαμόγελα. Ξεκίνησε με μια παράσταση Καραγκιόζη από τον δεκατετράχρονο μαθητή του Γυμνασίου Κρεστένων Νικόλαο Μπαχούρο. Η παράσταση είχε τον τίτλο "Ο γάμος του μπαρμπα-Γιώργου" και όλες τις φιγούρες, την αφίσα, αλλά και τους διαλόγους τα είχε επιμεληθεί, με πολύ μεράκι, ο ίδιος ο Νίκος. Όλοι οι παριστάμενοι, μικροί και μεγαλύτεροι,πέρασαν πολύ ωραία και γέλασαν με την καρδιά τους.







Καλοκαίρι στο Μπισχίνι 2015 (Σκέψεις, Όνειρα, Ανατροπές...)




φωτο από την επίσκεψη του Δημοτικού Σχολείου Ζαχάρως.
Το δεύτερο χρέος προς τη ράτσα μας λέει ο Νίκος Καζαντζάκης είναι να φωτίσουμε την ορμή των προγόνων και να συνεχίσουμε το έργο τους. Έτσι τόσο απλά...
Για το λόγο αυτό κρατήσαμε ανοικτό το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού μας, για να μπορέσουν οι λιγοστοί επισκέπτες να μυηθούν στο παρελθόν και την ιστορία τούτου του τόπου.


Εύχομαι κάποια στιγμή να βρω το χρόνο και να τα φωτογραφίσω ένα-ένα και να μιλήσω για την ιστορία τους και το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάνε. Δε μπορώ εδώ να μη σταθώ στην προσφορά του Ηλία Θεοχαρόπουλου και της Ιωάννας Πατσιού που έφτιαξαν και μας προσέφεραν τις κούκλες( υπέροχα γλυπτά πάνω σε φελιζόλ) τις οποίες ντύσαμε με τα "βελέσια", τα παραδοσιακά ρούχα του χωριού μας.

Το ίδιο χρονικό διάστημα ευελπιστούσαμε πως θα εγκαινιάζαμε τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του χωριού μας... Δυστυχώς όμως αυτό δεν κατεστάθη δυνατόν. Υπήρξαν έντονες αντιρρήσεις που αφορούσαν το χώρο στέγασης, την επωνυμία της ακόμη και αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενό της.

Έτσι βιβλιοθήκη δεν εγκαινιάσαμε από τη μια, από την άλλη όμως βιβλία έχουμε συγκεντρώσει αρκετά και εξαιρετικής ποιότητας, τα οποία αναζητούν στέγη...
Εδώ πρέπει να κάνω ιδιαίτερη μνεία στη Βούλα και το Χρήστο τον Κοκλαμάνη που κουβάλησαν ολόκληρη τη βιβλιοθήκη τους από την Αθήνα, αλλά και τους Καλλιρρόη Παναγιωτοπούλου, Αντρέα Γραμματικό, Μαρία Μακρυγιάννη, Ελένη Θεοχαροπούλου και Διονύση Μακρή που προσέφεραν αρκετά βιβλία.
Στόχος μας είναι η ενίσχυση της φιλαναγνωσίας-ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες- από μεγάλους και μικρούς.
- Εδώ θα μου συγχωρέσετε μια μικρή παρένθεση, τυγχάνει η γράφουσα να έχει υπηρετήσει για τρία χρόνια ως εμψυχώτρια στη Βιβλιοθήκη του Ζαννείου Ιδρύματος και τόσο από αυτό αλλά και λόγω επαγγελματικής διαστροφής (φιλόλογος ούσα) γνωρίζω πολύ καλά τη δύναμη του βιβλίου. Γνωρίζω λοιπόν, πως δε μπορώ να πείσω όλους τους ενήλικες να το αγαπήσουν, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα το στερήσουμε κι από τα μικρά παιδιά.-
Ούτως ή άλλως αυτά είναι η μόνη μας ελπίδα!



Ανασκόπηση των καλοκαιρινών δράσεων στο Μπισχίνι

Τώρα που χειμωνιάζει σιγά-σιγά και πριν από την προετοιμασία για τις επόμενες δράσεις μας είναι καλό να κάνουμε έναν απολογισμό και παράλληλα την αυτοκριτική μας για όλα όσα ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι με φίλους κι αγαπημένα πρόσωπα, με εντάσεις και δυσθυμίες, με αρκετή δράση και δημιουργία, αλλά και σημαντικότατες απώλειες για το χωριό μας.
Θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε όλα όσα συνέβησαν και σ' αυτά που με χαρά θα θυμόμαστε, αλλά και σε εκείνα τα άλλα τα θλιβερά και δυσάρεστα που θα βαραίνουν τις μνήμες και τη διάθεση όλων μας.
Η πρώτη δράση για το περασμένο καλοκαίρι ήταν το στήσιμο του αργαλειού στο Λαογραφικό Μουσείο Σχίνων, με τη βοήθεια της δασκάλας μας της κυρα-Βασιλικής Νικολακοπούλου από τα Ροδινά, αλλά και με τις κυρίες Ιωάννα Κρέσπη  και Δήμητρα Αθανασοπούλου( το γένος Τσάτσαρη), Μαρία Γραμματικού και Κανέλλα Μάλλιου, Δήμητρα Ζήρου και Αγγελική, Χριστίνα και Ελένη Μακρή. Περισσότερα για το στήσιμο του αργαλειού εδώ και εδώ.
Από αυτόν λοιπόν τον αργαλειό πέρασε αυτό το καλοκαίρι όλο το χωριό. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών για τη διαδικασία της ύφανσης, αλλά και των μεγάλων.
 Πόσες μνήμες δεν ξύπνησε αυτός ο αργαλειός, πόσες θύμησες καταχωνιασμένες στο βάθος του χρόνου...
Πάνω σ' αυτό τον αργαλειό χτίστηκαν φιλίες αληθινές, από εκείνες που ξέρεις πως θα κρατήσουν...
Γυναίκες αλληλέγγυες... αυτό μας θύμισε ο αργαλειός, ανακάλεσε τη συλλογική μνήμη εκείνον τον ιδιαίτερο κώδικα που είναι περασμένος στο DNA κάθε γυναίκας, που λειτουργεί κάθε φορά, σε κάθε δυσκολία, είναι οι φωνές των προγόνων μας, οι αναστεναγμοί τους και οι ελπίδες τους, τα όνειρα και ο θυμός τους...
Κι όπως λέει κι ο μέγας Νίκος Καζαντζάκης, το πρώτο μας χρέος είναι να νιώσουμε μέσα μας όλους τους προγόνους μας...