Το Μπισχίνι μας

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

το κάρο

Κάποτε, πριν από αρκετά χρόνια, οι άνθρωποι τέτοια εποχή μετακόμιζαν  από τα χωριά τους στα ορεινά στον κάμπο στα εξοχικά τους, για να είναι πιο κοντά στους κήπους, τους μπαξέδες και τις σταφίδες τους.
"Φώναζαν" λοιπόν τον Άγη τον Κάκα (έναν από τους λίγους ιδιοκτήτες κάρων στην περιοχή) φόρτωναν όλο τους το νοικοκυριό και έστηναν από την αρχή το σπιτικό τους.
Οι κάτοικοι της κοινότητας Σχίνων κατέβαιναν στη Βάλτα, την Ποταμιά, τις Ρένιες, το Πευκί, το Χασάνι, τη Μαυρομαντήλα και στον Μπισχινόκαμπο. Επέστρεφαν στο χωριό με το άνοιγμα των σχολείων.
Ο παππούς μου στο ημερολόγιο του αναφέρει:

Κυριακή 11 Ιουλίου 1965 

Ετέλεσα την Θεία Λειτουργία. Εκκλησίασμα περίπου τεσσαράκοντα, μετά τινων μικρών μαθητών. 
Το σύνολο σχεδόν των ενοριτών (εκτός ελαχίστων) μετακόμισαν εις τας εξοχικάς  των κατοικίας.