Το Μπισχίνι μας

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

.... και να που γίνονται θαύματα!!! Επίσκεψη 6ου Δημοτικού σχολείου Πύργου στο Μπισχίνι!!!

Όταν το 2011 φτιάχναμε αυτό το  Σύλλογο Γυναικών στο πολύπαθο Μπισχίνι,
όταν ξεκινούσαμε την προσπάθεια για τη δημιουργία 
του Μουσείου Μαθητικής Ζωής κι Εκπαίδευσης 
στο παλιό Δημοτικό σχολείο του χωριού μας 
και όταν πάλι τον Αύγουστο του 2015 
εγκαινιάζαμε το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού μας 
ονειρευόμασταν κάτι μικρές μαγικές στιγμές, σαν αυτές που ζήσαμε πρόσφατα...
Δεν ήταν εύκολο, 
δεν μας χαρίστηκε καμία όμορφη στιγμή... 
Αμφισβητήθηκαν και οι προθέσεις μας και οι στόχοι μας... 
Συναντήσαμε την άρνηση, την καχυποψία, τη μεμψιμοιρία...
Κάποιες στιγμές λυγίσαμε(δεν το κρύβω) και είπαμε να σταματήσουμε...
"Οι γυναίκες παίρνουν το σχολείο!!! Οι γυναίκες παίρνουν το Κοινοτικό!!!"
"Μα τι θα τα κάνουν πια;" "Θα υπάρξουν άλλες προτάσεις καλύτερες!!!"
"Δεν έχετε άλλη δουλειά να κάνετε;"...
Αυτά...
Κι ύστερα σκέψη, προσμονή, αγώνας... Χειμώνας... καθαρίζουμε το παλιό μας σχολείο... 
Κι άλλος χειμώνας ... φτιάχνουμε πράγματα με τα χέρια μας, μαζεύουμε χρήματα, συντηρούμε το χώρο, το σχολείο ανοίγει ξανά... 
Χειμώνας κι ο κόσμος έρχεται στην αρχή διστακτικά... 
Κάθονται στα παλιά θρανία... Λένε ιστορίες...
Συγκίνηση... Η μνήμη ζωντανεύει! Το θεριό της λήθης απογυμνώνεται!
Δε σταματάμε... 
Έρχεται το πρώτο σχολείο! ξαναχτυπάει το κουδούνι! Τα μάτια βουρκώνουν! 
Μιλάμε για πρώτη φορά για την ιστορία τούτου του ξεχασμένου σχολείου, 
ακούνε την ιστορία του χωριού μας! 
Ψηλαφούμε  την ιστορία την Ελλάδας...
Έρχεται κι άλλος χειμώνας μα δεν είναι ίδιος! 
Μαζί του έρχεται κι άλλο σχολείο!
Και μετά και άλλο...
Μια μέρα έρχεται η Κανέλλα με τις καρέκλες της και λέει: "Θα φτιάξουμε Λαογραφικό!
Κι έρχεται το καλοκαίρι κι εμείς εκεί....
Πιστοί σε μια ιδέα! Δουλεύουμε! Προσπαθούμε!
Να κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή! 
Καλοκαίρι... κι εμείς φτιάχνουμε το Λαογραφικό! 
Εγκαίνια, κόσμος, χαμόγελα, 
απουσίες... 
Περνάνε κι άλλα καλοκαίρια... 
Στο επόμενο, το πιο φωτεινό έρχεται η Αθανασία, με το βιβλίο της για το Μπισχίνι...
......................................................
Γιατί τα θυμάμαι όλα αυτά;
Γιατί δε μπορώ για μια φορά να μη συγκινηθώ, 
όταν ακούω παιδικές φωνούλες να ανηφορίζουν στο Μπισχίνι;

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018. Δεχόμαστε για πρώτη φορά σχολείο από τον Πύργο. 
Εβδομήντα παιδάκια της Πέμπτης Δημοτικού με τους δασκάλους και τις δασκάλες τους.
Ξεκινάμε από την προηγούμενη εβδομάδα τις προετοιμασίες. Όχι τίποτα ιδιαίτερο, 
απλά δεν ανεβαίνουν συχνά δύο πούλμαν στο χωριό μας. 
Πρέπει οι δρόμοι να καθαριστούν από οποιοδήποτε πιθανό εμπόδιο. 
Όποιο κλαδί προεξέχει, αφαιρείται...
Ναι, το Μπισχίνι δεν είναι στη θάλασσα.
Τα πούλμαν θα ανέβουν προς το βουνό. 
Να, κι ο Μπισχινόκαμπος δικός μας είναι, 
αλλά δεν είναι εκεί το Μπισχίνι...
Τρίτη πρωί...  Τα μέλη του Συλλόγου είναι εκεί. Περιμένουν. 
Ακούγονται στο βάθος τα λεωφορεία... και μετά οι παιδικές φωνούλες!
Τα παιδιά επισκέπτονται το Λαογραφικό του χωριού... 
Τα παιδιά ανεβαίνουν το καλντερίμι. 
Φτάνουν μπρος στον Αη Γιάννη.. Κοντοστέκονται... και μετά προχωρούν... 
Μπαίνουν στο παλιό σχολείο... Κάθονται στα παλιά θρανία... 
Παρατηρούν... Εξερευνούν... Αιφνιδιάζονται...
Και μετά το πολύχρωμο, ζωηρό μελίσσι ξεχύνεται στο προαύλιο, για να παίξει,
να μυρίσει την άνοιξη, να αγγίξει τις μαργαρίτες...
..................................................................................................
Τρίτη 13 Μαρτίου 2018, εβδομήντα παιδάκια της Πέμπτης Δημοτικού ανηφορίζουν στο Μπισχίνι...
Ναι, το Μπισχίνι δεν είναι στη θάλασσα...
............................................................................................
Ευχαριστούμε από καρδιάς τις εκπαιδευτικούς κα Ελένη Τσίμπρη και κα Διονυσία Κωβαίου που συνόδευσαν τις μαθήτριες και τους μαθητές, αλλά και τον εκπαιδευτικό κο Λάμπρο  Τσακριλή όχι μόνο για την παρουσία του, αλλά και για τις υπέροχες φωτογραφίες.
Μαζί τους κι ένα πολύ γλυκό παιδί η Ειρήνη, κόρη της διευθύντριας κας Ελένης Κουνέλη.
Σας ευχαριστούμε όλους πολύ!
Ελπίζουμε να έχετε μια όμορφη ανάμνηση από την εκδρομή στο Μπισχίνι!