Το Μπισχίνι μας

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Ο δικός μας δήμαρχος, ο δήμαρχος της καρδιάς μας.

Είχα πολύ καιρό να επισκεφθώ την παλιά μου γειτονιά κι αυτό το τριήμερο αισθανόμουν έντονα την ανάγκη να επιστρέψω - έστω για λίγο- στο Βύρωνα, τη γειτονιά των φοιτητικών μου χρόνων, αλλά και την Καισαριανή. 
Ήθελα πολύ να ξαναπερπατήσω στο άλσος, να επισκεφθώ το "Σκοπευτήριο" και μετά να ανηφορίσω και πιο πάνω, στη Μονή Καισαριανής.
Υπήρχε κι ένας ακόμη λόγος, ένιωθα έντονη την ανάγκη, να συναντήσω τον θείο Παναγιώτη, το Δήμαρχο, στο φυσικό του χώρο, στην Καισαριανή και μάλιστα κατά την ώρα που απέδιδαν τιμές στους 200 εκτελεσθέντες κομμουνιστές της Πρωτομαγιάς του '44.
Και ναι τα καταφέραμε και πήγαμε και τον αναζητούσαμε μέσα στον κόσμο.
Ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή, χαμογελαστός και αγωνιστικός, παρά τα 98 του χρόνια.                                 "Εκατό παρά δύο", μου είπε. 
Κοίταξα γύρω μου, τα δέντρα στο άλσος του σκοπευτηρίου είχαν ψηλώσει, ο κόσμος ήταν πολύς.
Δε μίλησα.
Με το πέρας της εκδήλωσης όλοι σηκώθηκαν και τον πλησίασαν, να τον αγκαλιάσουν, να του σφίξουν το χέρι, να τον φιλήσουν. 
Ποτέ δεν είχα δει τόση συγκίνηση σε μάτια πολιτών.
Πότε εως εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει, δεν είχα νιώσει τη δύναμη της τοπικής αυτοδιοίκησης, την αληθινή, την καθαρή αγάπη από τον απλό ανθρωπο, από τον πολίτη.
Γνώριζα πως ο Παναγιώτης ο Μακρής ήταν αγαπητός στο λαό της Καισαριανής, αλλά αυτή την έκδηλη αγάπη δεν την είχα φανταστεί. 
Βέβαια κάθε φορά που ο  Μακρής μιλά για την Καισαριανή φωτίζεται ολόκληρο το πρόσωπό του και πάντα χαμογελά.
Η Καισαριανή δεν είναι η πόλη του, είναι σάρκα από τη σάρκα του...
Πρέπει να παραδεχτώ πως ένιωσα πολύ περήφανη μα και ταυτόχρονα προβληματισμένη....
Πιστεύω πως ο δήμαρχος είναι ίσως μία από της σημαντικότερες μορφές που "έβγαλε" τούτος ο τόπος.  
Χαρακτήρας ακέραιος και ιδεολόγος, κομμουνιστής "φύσει και θέσει", "λόγω και έργω". Αγωνιστής και υπερασπιστής των ιδεών του, το κυριότερο... ένας άνθρωπος που δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του, που υπηρέτησε πιστά την τοπική αυτοδιοίκηση σε όλη του τη ζωή, χωρίς να αποκομίσει κανένα όφελος, αλλά προσφέροντας ακόμη και από το υστέρημά του...
Και για όσους δεν το γνωρίζουν ο Παναγιώτης ο Μακρής κατάγεται από το Μπισχίνι!


Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Πάσχα στο Μπισχίνι με τον Πολιτιστικό-Περιβαλλοντικό Σύλλογο Γυναικών!

Το Πάσχα για μας τις γυναίκες δεν είναι εύκολη υπόθεση!
Οι προετοιμασίες στο σπίτι ξεκινούν μέρες πριν!
Όλα πρέπει να λάμπουν, όλα να είναι καθαρά και φροντισμένα και όλα περνάνε από τα χέρια μας!
Αυλές ασβεστωμένες, κουλουράκια μοσχομυριστά και πεντανόστιμα, μαγειρίτσες και αρνάκια, όλα περνούν από τα χέρια μας!
Τα τελευταία χρόνια μετά και από τη δημιουργία του Συλλόγου, έχουμε προσθέσει σ' αυτά και τη φροντίδα για το χωριό μας. Επίσημα πια, αν και παραδοσιακά έτσι ήταν καιρό πριν...
Και αυτό δε γίνεται από υποχρέωση, μα με την ίδια αγάπη και το ίδιο μεράκι που φροντίζουμε και τα σπίτια μας.  Είναι εξίσου σημαντικό γαι μας να είναι και το χωριό μας το ίδιο φιλόξενο, καθαρό και προσεγμένο, όπως και τα σπίτια μας.

Για αυτό το λόγο φτιάχνουμε λαμπαδίτσες, λικέρ, κοσμήματα και τα εκθέτουμε στο σχολείο του χωριού μας. Για να μπορούμε να συγκεντρώνουμε τα χρήματα που απαιτούνται γαι να κάνουμε ομορφότερο τον τόπο μας! (Φέτος για πτώτη φορά και υπέροχες χειροποίητες κεραλοιφές!)




Για τον ίδιο λόγο βοηθάμε και στην καθαριότητα τουΑη Γιάννη.
 Γιατί για μας η εκκλησία του χωριού μας είναι φυσική προέκταση του σπιτιού μας.

Και χαιρόμαστε πολύ όταν το αποτέλεσμα μας δικαιώνει!


 
 
Και αναφέρομαι βέβαια στο στολισμό του επιταφίου που ήταν δική μας προσφορά, για τον οποίο δεχθήκαμε τα συγχαρητήρια από πολλούς συμπατριώτες μας. Για μας επιβράβευση ήταν αυτή και μόνο η συμμετοχή στη διαδικασία και περισσότερο η συμμετοχή των μικρών παιδιών.



 Και βέβαια δε θα μπορούσα να  αφήσω εκτός το αυγό με το κουλουράκι που προσφέρουμε το βράδυ της Ανάστασης!
 
Πιστεύουμε στη δύναμη των απλών (μα όχι και των απλοϊκών πραγμάτων) και μέσα από αυτή τη συλλογικότητακαι τη δράση ισχυροποιούνται μέσα μας προσδοκίες και όνειρα γαι τον τόπο μας!
Οι επιλογές μας είναι συνειδητές και στοχευμένες: Θέλουμε το καλύτερο για το χωριό μας και είμαστε αποφασισμένες να εργαστούμε γι' αυτό!








Η κατάσταση του σχολείου μας σήμερα... Αφορμή για προβληματισμό και για δράση!

Κάποτε, έως και τη δεκαετία του '50, αυτό ήταν το Δημοτικό Σχολείο Σχίνων!
Μετά από το σεισμό του 1965 καταστράφηκε ολοσχερώς η μία πτέρυγα και έτσι το σχολείο άλλαξε όψη.



Το σχολείο όμως χρειάζεται  συντήρηση, γιατί με το πέρασμα των χρόνων, έχει φθαρεί ο τοίχος εξωτερικά κι έτσι εξωτερικά παρουσιάζει ανομοιόμορφη εικόνα. 
Έτσι είναι σήμερα:




Εμείς πιστεύουμε πως αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει!
Θέλουμε πολύ το σχολείο μας να αποκτήσει τη μορφή που του αξίζει!
Να συντηρηθεί η τοιχοποιία εξωτερικά και να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα αρχτιτεκτονικά του στοιχεία.
Για να το πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε τη σύμφωνη γνώμη και τη βοήθεια όλων!
Εσείς, τι γνώμη έχετε;