Το Μπισχίνι μας

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Αυτός ο τόπος πριν καεί ήταν γεμάτος χρώματα , μυρωδιές και ήχους... Τώρα μας έμεινε η νοσταλγία όλων αυτών... και η απορία.
Πως να περιγράψεις σ' ένα παιδί το κελαήδισμα του αηδονιού, όταν ξέρει μόνο το κρώξιμο της καρακάξας, και πως να του μιλήσεις για το άρωμα του πεύκου όταν αναγνωρίζει μόνο τη μυρωδιά του καμένου ξύλου; Όσο για το χρώμα ... ποια απόχρωση του γκρι να του πρωτοδιδάξεις;
Κι όμως πρέπει να βρούμε τη δύναμη ... ναζήσουμε και χωρίς αυτά.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Ηλιοβασίλεμα στην παραλία Σχίνων...

Η γιαγιά μου στο άπλωμα της σταφίδας στο αλώνι...


ΓΕΦΥΡΙ



Κάποτε το γεφύρι αυτό ήταν ξύλινο. Από αυτό περνούσαν οι μικροί μαθητές από το Μπισχίνι για να πάνε στο Γυμνάσιο της Ζαχάρως με κίνδυνο της ζωής τους πολλές φορές...
Οι επόμενες ιστορικές φωτογραφίες τοποθετούνται στην πολύπαθη εποχή του εμφυλίου.



Οι πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου ακόμη σιγοκαίνε τις καρδιές μας...
Κάθε πρωί που ανοίγω το παράθυρο μου και βλέπω την ίδια εικόνα προσπαθώ να δώσω απαντήσεις στα ίδια βασανιστικά ερωτήματα, ερωτήματα που δε θα βρουν ποτέ ικανοποιητική απάντηση.
Μέσα από αυτή τη σελίδα θέλω να απευθύνω ένα κάλεσμα σε όλους τους Μπισχιναίους (νέους ή μεγαλύτερους) για να "ανεβάσουμε" τις πιο όμορφες, τις πιο φωτεινές, τις πιο λαμπερές φωτογραφίες και μαζί τους τις αναμνήσεις μας από το χωριό μας και να καταφέρουμε μέσα από αυτό, να καταγράψουμε την ιστορία του τόπου μας.

Σχίνοι Ηλείας

Το χωριό μου λέγεται Μπισχίνι ή Σχίνοι και βρίσκεται στο νομό Ηλείας.
Μέσα από αυτή την σελίδα ευελπιστώ να καταγράψω όσες περισσότερες φωτογραφίες (παλιές και νέες) και να καταγράψω τις όποιες πληροφορίες για το χωριό μου.
Πανωραία Μακρή