Αυτός ο τόπος πριν καεί ήταν γεμάτος χρώματα , μυρωδιές και ήχους... Τώρα μας έμεινε η νοσταλγία όλων αυτών... και η απορία.Πως να περιγράψεις σ' ένα παιδί το κελαήδισμα του αηδονιού, όταν ξέρει μόνο το κρώξιμο της καρακάξας, και πως να του μιλήσεις για το άρωμα του πεύκου όταν αναγνωρίζει μόνο τη μυρωδιά του καμένου ξύλου; Όσο για το χρώμα ... ποια απόχρωση του γκρι να του πρωτοδιδάξεις;
Κι όμως πρέπει να βρούμε τη δύναμη ... ναζήσουμε και χωρίς αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου