Τώρα που χειμωνιάζει σιγά-σιγά και πριν από την προετοιμασία για τις επόμενες δράσεις μας είναι καλό να κάνουμε έναν απολογισμό και παράλληλα την αυτοκριτική μας για όλα όσα ζήσαμε αυτό το καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι με φίλους κι αγαπημένα πρόσωπα, με εντάσεις και δυσθυμίες, με αρκετή δράση και δημιουργία, αλλά και σημαντικότατες απώλειες για το χωριό μας.
Θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε όλα όσα συνέβησαν και σ' αυτά που με χαρά θα θυμόμαστε, αλλά και σε εκείνα τα άλλα τα θλιβερά και δυσάρεστα που θα βαραίνουν τις μνήμες και τη διάθεση όλων μας.
Η πρώτη δράση για το περασμένο καλοκαίρι ήταν το στήσιμο του αργαλειού στο Λαογραφικό Μουσείο Σχίνων, με τη βοήθεια της δασκάλας μας της κυρα-Βασιλικής Νικολακοπούλου από τα Ροδινά, αλλά και με τις κυρίες Ιωάννα Κρέσπη και Δήμητρα Αθανασοπούλου( το γένος Τσάτσαρη), Μαρία Γραμματικού και Κανέλλα Μάλλιου, Δήμητρα Ζήρου και Αγγελική, Χριστίνα και Ελένη Μακρή. Περισσότερα για το στήσιμο του αργαλειού εδώ και εδώ.
Από αυτόν λοιπόν τον αργαλειό πέρασε αυτό το καλοκαίρι όλο το χωριό. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών για τη διαδικασία της ύφανσης, αλλά και των μεγάλων.
Πόσες μνήμες δεν ξύπνησε αυτός ο αργαλειός, πόσες θύμησες καταχωνιασμένες στο βάθος του χρόνου...
Πάνω σ' αυτό τον αργαλειό χτίστηκαν φιλίες αληθινές, από εκείνες που ξέρεις πως θα κρατήσουν...
Γυναίκες αλληλέγγυες... αυτό μας θύμισε ο αργαλειός, ανακάλεσε τη συλλογική μνήμη εκείνον τον ιδιαίτερο κώδικα που είναι περασμένος στο DNA κάθε γυναίκας, που λειτουργεί κάθε φορά, σε κάθε δυσκολία, είναι οι φωνές των προγόνων μας, οι αναστεναγμοί τους και οι ελπίδες τους, τα όνειρα και ο θυμός τους...
Κι όπως λέει κι ο μέγας Νίκος Καζαντζάκης, το πρώτο μας χρέος είναι να νιώσουμε μέσα μας όλους τους προγόνους μας...
Η πρώτη δράση για το περασμένο καλοκαίρι ήταν το στήσιμο του αργαλειού στο Λαογραφικό Μουσείο Σχίνων, με τη βοήθεια της δασκάλας μας της κυρα-Βασιλικής Νικολακοπούλου από τα Ροδινά, αλλά και με τις κυρίες Ιωάννα Κρέσπη και Δήμητρα Αθανασοπούλου( το γένος Τσάτσαρη), Μαρία Γραμματικού και Κανέλλα Μάλλιου, Δήμητρα Ζήρου και Αγγελική, Χριστίνα και Ελένη Μακρή. Περισσότερα για το στήσιμο του αργαλειού εδώ και εδώ.
Από αυτόν λοιπόν τον αργαλειό πέρασε αυτό το καλοκαίρι όλο το χωριό. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών για τη διαδικασία της ύφανσης, αλλά και των μεγάλων.
Πόσες μνήμες δεν ξύπνησε αυτός ο αργαλειός, πόσες θύμησες καταχωνιασμένες στο βάθος του χρόνου...
Πάνω σ' αυτό τον αργαλειό χτίστηκαν φιλίες αληθινές, από εκείνες που ξέρεις πως θα κρατήσουν...
Κι όπως λέει κι ο μέγας Νίκος Καζαντζάκης, το πρώτο μας χρέος είναι να νιώσουμε μέσα μας όλους τους προγόνους μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου