Καλλιόπη Γεωργακοπούλου

Ήρθε με τη χαρά μικρού παιδιού να δει τι φτιάνουμε
και μας έφερε τη νάκα που είχε φτιάξει μοναχή της
να τη βάλουμε σε μια γωνιά.
Έκανε μια βόλτα τριγύρω, περιεργάστηκε τα πράγματα,
έκατσε λίγο, μας είπε ότι της άρεσε και γύρισε σπίτι της.
Δεν την κρατάγανε τα πόδια της,
μα είχε από καιρό αγωνία και ήθελε να ρθει.
Δε μιλήσαμε πολύ εκείνη τη φορά.
............................
Την ξεχώριζα πάντα και μου άρεσε,
γιατί στα μάτια της είχε την αγωνία της μάνας,
είχε μια απέραντη αγκαλιά για όλους εκείνους που αγάπαγε
και ήξερε να αγαπάει πολύ και με όλη της την ψυχή!
Τώρα πια έφυγε.
Αφήνει πίσω αγαπημένους,
μα θα την καλοδεχτούνε άλλοι τόσοι
στου ουρανού το μεγάλο αντάμωμα.
Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη
και θα τη μνημονεύουμε με σεβασμό,
γιατί ήταν λεβεντιά!!!