Προετοιμασίες για το Καρναβάλι

 

   Και φέτος, ο Πολιτιστικός-Περιβαλλοντικός Σύλλογος Γυναικών Σχίνων θα συμμετέχει 

στην αποκριάτικη παρέλαση, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, στο Καρναβάλι της Ζαχάρως, 

που διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια, με την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό 

κάποιων συμπατριωτών μας, που αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανό το εορταστικό πνεύμα 

και να υπενθυμίσουν με κάθε τρόπο, πως συνεχίζουμε να υπάρχουμε, 

να ζούμε και να ανασαίνουμε, να κάνουμε όνειρα και να διεκδικούμε ακόμη κι εκείνο το ελάχιστο, 

το αναγκαίο για τον άνθρωπο, μια στιγμή ξεγνοιασιάς κι  ένα χαμόγελο... 

Και ναι δεν έχουμε πάντα την ίδια διάθεση, ούτε τις ίδιες αντοχές, 

προσπαθούμε όμως με κάθε τρόπο να δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές, τις αναμνήσεις του μέλλοντος μας, εκείνα που θα θυμίζουν μετά από χρόνια το "πέρασμά" μας, απ' αυτόν τον τόπο...

 

Απόψε όμως έβλεπα στο βίντεο τα καρναβάλια στο χωριό μας στη δεκαετία του '80, με τον παραδοσιακό αποκριάτικο γάμο, που διοργάνωνε ο Σύλλογος Φιλοπροόδων Σχίνων, 

με πρόεδρο τον αείμνηστο Γρηγόρη Μακρυγιάννη και τη συνεργασία της τοπικής κοινότητας,

με όλο το χωριό, μεγάλους και μικρούς, με αληθινούς μασκαράδες, με το γέρο και τη γρια, 

τον παπά και τον πρόεδρο, με τοπικούς οργανοπαίχτες, με όλα τα παιδιά του χωριού....

και δεν σας κρύβω πως μελαγχόλησα...

Πώς περάσαν τόσα χρόνια; Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι; Γιατί γίναμε έτσι; Γιατί σκορπίσαμε;

Κι αν εμείς σήμερα τολμούσαμε κάτι αντίσοιχο, θα μπορούσαμε να το καταφέρουμε;

Γιατί είναι αλήθεια πως θα ήθελα πολύ να μπορούσαμε κι εμείς

 να διοργανώσουμε Καρναβάλι στο Μπισχίνι!

Στο χωριό μας, στην πλατεία του χωριού, με τους μπισχιναίους και για τους μπισχιναίους, 

με τους φίλους μας και τους συγγενείς μας, με αληθινούς μασκαράδες, όχι με αγοραστές στολές, αλλά με εκείνες τις αυτοσχέδιες, με τα παλιόρουχα και τα βελέσια...

Θα το 'θελα πολύ αυτό... 

Κι επειδή τα όνειρα δεν έχουν αξία αν δεν μοιράζονται,

 το μοιράζομαι μαζί σας με μια κρυφή ελπίδα...