Εσπερίδα προς τιμήν της κας Ατσαλάκη Γραμματικού Αθανασίας!

"Παιδί μου είμαι κι εγώ ένα από αυτά, τα ξυπόλητα παιδιά". Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου με την κυρία Αθανασία.
Εγώ στο Μπισχίνι κι εκείνη στην Κρήτη, κι όμως τόσο κοντά!
(Αυτό ήταν το πρώτο μήνυμα που έλαβα, όταν κάποια στιγμή είδε μια από της δημοσιεύσεις στο blog μου).
Κάποιους μήνες αργότερα με επισκέφθηκε κρατώντας στην αγκαλιά τις μνήμες της," μωρό φασκιωμένο" το βιβλίο που έγραφε για το χωριό, για το χωριό μας.
Κάθισε το "ξεφάσκιωσε" και μοιράστηκε μαζί μας όλες της τις μνήμες...
Τα δάκρυα μας, η συγκίνησή γέμισε τις καρδιές μας.
Μία σκέψη και μόνη γεννήθηκε να τυπωθεί το βιβλίο!
Να το κρατήσουν κάποια στιγμη όλοι οι Μπισχιναίοι στα χέρια τους.ργότερα έμαθα για την κυρία Αθανασία και όλα όσα εχει προσφέρει στον πολιτισμό, στην Κρήτη.
Μοιράστηκε μαζί μας την αγάπη της για την παράδοση, την Λαϊκή τέχνη,  και το κέντημα, ιδιαίτερα δε τη Μινωική ραπτοβελονιά.

Στο Χριστουγεννιάτικο παζάρι μας είχε στείλει κοσμήματα με τη Μινωική βελονιά για να μας ενισχύσει! 
Και τώρα ξαφνικά και αναπάντεχα ήταν εδώ, στον τόπο της, στο Μπισχίνι.
Δευτέρα ήταν εδώ.
Αμέσως όλα τα μέλη του συλλόγου σκεφτήκαμε πως έπρεπε να την τιμήσουμε για την προσφορά της στο σύλλογο, αλλά και να ακούσουμε από την ίδια να μας διαβάζει αποσπάσματα από το- υπό έκδοση βιβλίο της -με θέμα το Μπισχίνι.  

 Γι'αυτό και συγκεντρωθήκαμε την Παρασκευή το βράδυ   στην ταβέρνα του χωριού μας.

 Ο χρόνος ελάχιστος...
Καταφέραμε όμως να οργανώσουμε αυτή τη μικρή συνάντηση για να τιμήσουμε το πιο ενεργό μέλος του συλλόγου μας.
Τώρα ήταν η δική μας σειρά να την ευχαριστήσουμε για όλα αυτά που έχει προσφέρει στο σύλλογό μας.                                                                                                       





Η κυρία Αθανασία μοιράστηκε μαζί μας τις μνήμες της από το Μπισχίνι. Παράλληλα  και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ταξιδέψαμε όλοι μαζί στα περασμένα.

Η κυρία Αθανασία "'έριξε το σπίρτο" κι άναψε σε όλους τη φλόγα για την ιστορία και την παράδοση.
Κατάφερε πολύ γρήγορα να "ξεκλειδώσει"¨τις καρδιές και τις θύμησες.



Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τις αφουγκραστούμε και να τις καταγράψουμε!

Συζητήσαμε αρκετά μαζί της και κρατήσαμε όλες τις συμβουλές.

Μας έδειξε τον τρόπο, αλλά και μας δώρισε τα υλικά για  να φτιάξουμε τα δικά μας κοσμήματα για το επόμενο παζάρι μας. 

Εμείς κλείσαμε σ'ενα καλάθι "ολίγον από Μπισχίνι" και μαζί με ένα κλαδί ελιάς της το προσφέραμε και δεσμευθήκαμε  πως θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας!

 




Κυρία Αθανασία, σας ευχαριστούμε πολύ!
Ελπίζουμε  στην επόμενη  συνάντηση να είναι έτοιμο το βιβλίο και να παρευρεθούν όλοι οι Μπισχιναίοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!