Λίγες μέρες πριν από τη μεγάλη πυρκαγιά, "περνούσα" μετά μανίας φωτογραφίες στον υπολογιστή μου, με πρόθεση να τις μοιραστώ κάποια στιγμή με τα ξαδέρφια μου.
Τη μέρα και την ώρα της φωτιάς, όταν έπρεπε να επιλέξω τα πιο πολύτιμα αντικείμενα και να φύγω από το σπίτι, πήρα μαζί μου τον υπολογιστή και έτσι ένα κομμάτι της οικογενειακής μου ιστορίας.
Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα την αξία της φωτογραφίας, σαν μέσω καταγραφής της τοπικής, αλλά και της ευρύτερης ιστορίας.
Αν καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε όλες τις παλιές φωτογραφίες και να τις χρονολογήσουμε, θα δημιουργούσαμε για τις επόμενες γενεές ισχυρότατα "πειστήρια" ιστορίας και πολιτισμού.
Ας το προσπαθήσουμε!
2 σχόλια:
Η πραγματικότητα είναι πως οι φωτογραφίες, και κυρίως για μας οι παλαιές, αυτές οι κιτρινισμένες που κρύβουν τα μυστήρια των προηγούμενων γενιών, έχουν μια απαράμιλλη γοητεία. Κι εμείς τις δικές μας τις προσέχουμε και σιγά σιγά δημιουργούμε και το ηλεκτρονικό μας αρχείο.
Αν καταλάβαιναν όλοι την αξία αυτού του υλικού...
Στο σχολείο εγώ θα 'θελα να κινητοποιήσω τα παιδιά και να κάνουν κάτι αντίστοιχο.
Ίσως μέσα από το blog της εφημερίδας...
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου