Το Μπισχίνι μας

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Καλοκαίρι στο Μπισχίνι 2015 (Σκέψεις, Όνειρα, Ανατροπές...)




φωτο από την επίσκεψη του Δημοτικού Σχολείου Ζαχάρως.
Το δεύτερο χρέος προς τη ράτσα μας λέει ο Νίκος Καζαντζάκης είναι να φωτίσουμε την ορμή των προγόνων και να συνεχίσουμε το έργο τους. Έτσι τόσο απλά...
Για το λόγο αυτό κρατήσαμε ανοικτό το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού μας, για να μπορέσουν οι λιγοστοί επισκέπτες να μυηθούν στο παρελθόν και την ιστορία τούτου του τόπου.


Εύχομαι κάποια στιγμή να βρω το χρόνο και να τα φωτογραφίσω ένα-ένα και να μιλήσω για την ιστορία τους και το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάνε. Δε μπορώ εδώ να μη σταθώ στην προσφορά του Ηλία Θεοχαρόπουλου και της Ιωάννας Πατσιού που έφτιαξαν και μας προσέφεραν τις κούκλες( υπέροχα γλυπτά πάνω σε φελιζόλ) τις οποίες ντύσαμε με τα "βελέσια", τα παραδοσιακά ρούχα του χωριού μας.

Το ίδιο χρονικό διάστημα ευελπιστούσαμε πως θα εγκαινιάζαμε τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του χωριού μας... Δυστυχώς όμως αυτό δεν κατεστάθη δυνατόν. Υπήρξαν έντονες αντιρρήσεις που αφορούσαν το χώρο στέγασης, την επωνυμία της ακόμη και αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενό της.

Έτσι βιβλιοθήκη δεν εγκαινιάσαμε από τη μια, από την άλλη όμως βιβλία έχουμε συγκεντρώσει αρκετά και εξαιρετικής ποιότητας, τα οποία αναζητούν στέγη...
Εδώ πρέπει να κάνω ιδιαίτερη μνεία στη Βούλα και το Χρήστο τον Κοκλαμάνη που κουβάλησαν ολόκληρη τη βιβλιοθήκη τους από την Αθήνα, αλλά και τους Καλλιρρόη Παναγιωτοπούλου, Αντρέα Γραμματικό, Μαρία Μακρυγιάννη, Ελένη Θεοχαροπούλου και Διονύση Μακρή που προσέφεραν αρκετά βιβλία.
Στόχος μας είναι η ενίσχυση της φιλαναγνωσίας-ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες- από μεγάλους και μικρούς.
- Εδώ θα μου συγχωρέσετε μια μικρή παρένθεση, τυγχάνει η γράφουσα να έχει υπηρετήσει για τρία χρόνια ως εμψυχώτρια στη Βιβλιοθήκη του Ζαννείου Ιδρύματος και τόσο από αυτό αλλά και λόγω επαγγελματικής διαστροφής (φιλόλογος ούσα) γνωρίζω πολύ καλά τη δύναμη του βιβλίου. Γνωρίζω λοιπόν, πως δε μπορώ να πείσω όλους τους ενήλικες να το αγαπήσουν, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα το στερήσουμε κι από τα μικρά παιδιά.-
Ούτως ή άλλως αυτά είναι η μόνη μας ελπίδα!



Δεν υπάρχουν σχόλια: