Το χρονικό της δημιουργίας ... του Λαογραφικού Μουσείου Σχίνων! Μέρος 1ο

Όταν ξεκίνησε (το Νοέμβρη του 2011) ο Σύλλογος Γυναικών στο Μπισχίνι πρώτη μας προτεραιότητα ήταν το κλειστό Δημοτικό σχολείο του χωριού μας, το οποίο αποφασίσαμε να συντηρήσουμε και να μετατρέψουμε σε Μουσείο Μαθητικής Ζωής κι Εκπαίδευσης. Με μεράκι, αγάπη και εξαιρετική συνεργασία, το καταφέραμε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και είμαστε πολύ περήφανες που το έχουν ήδη επισκεφθεί αρκετοί μαθητές της περιοχής μας.

Σε μία από τις συναντήσεις μας λοιπόν, κι ενώ συζητούσαμε διαδικαστικά θέματα του Συλλόγου, μας ανακοινώθηκε από την κα Κανέλλα Μάλλιου, πως ήταν έτοιμες οι καρέκλες για το ... λαογραφικό. Την κοιτάξαμε με απορία και τη ρωτήσαμε όλες μαζί, ποιο λαογραφικό εννοούσε και τότε μας απάντησε, "για το λαογραφικό που θα φτιάξουμε". Έτσι, τόσο απρόσμενα, ξεκίνησε η ιδέα της δημιουργίας Λαογραφικού Μουσείου στο Μπισχίνι...

Που θα βρίσκαμε όμως τον χώρο και ποιος από τους συμπατριώτες μας θα μας εμπιστευόταν παλιά πράγματα, οικογενειακά κειμήλια για να τα εκθέσουμε στο Μουσείο;  

Αρχίσαμε λοιπόν να αναρωτιόμαστε για το χώρο και πολύ γρήγορα καταλήξαμε στο κλειστό και από χρόνια εγκαταλελειμμένο κοινοτικό γραφείο.  Όταν μας δόθηκε η άδεια να το επισκεφθούμε καταλάβαμε πως στο υπόγειο θα μπορούσε να στεγαστεί το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού μας. 

Ο δήμος, μετά από αίτημα της Κοινότητας, μας διέθεσε μια ομάδα από τους εργαζόμενους στην καθαριότητα (από τα 5μηνα)  και έτσι τον Αύγουστο του 2012 ξεκινήσαμε τον καθαρισμό των αιθουσών του υπογείου. Σε αυτό υπήρχαν αρκετά άχρηστα πράγματα, αλλά και σημαντικό μέρος από το αρχείο της κοινότητας, το οποίο με πολύ προσοχή μεταφέραμε στον επάνω όροφο, για να το τοποθετήσουμε μελλοντικά στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο που υπήρχε γι’ αυτό και με αυτό τον τρόπο να διαφυλάξουμε  την ιστορία του χωριού μας, που κινδύνευε να καταστραφεί από την υγρασία.

Παράλληλα αρχίσαμε να συγκεντρώνουμε  και τα πρώτα εκθέματα. 

Πρώτα-πρώτα η κυρία Σοφία Θεοχαροπούλου μας προσέφερε τα κεντήματα της Λαμπρογιαννούλας, της καλύτερης μοδίστρας του χωριού, το σπίτι της οποίας είχε καεί ολοκληρωτικά το καλοκαίρι του 2007, παίρνοντας μαζί του ανεκτίμητους θησαυρούς, μικρά έργα τέχνης της λαϊκής δημιουργίας. 

Τότε περίπου μας ήρθε και ο αργαλειός από τον Ιερέα Παναγιώτη Νικολακόπουλο.

Μετά από ένα χρόνο περίπου ο δήμος ενέκρινε το αίτημα της κοινότητας, για το βάψιμο του κτηρίου εσωτερικά και εξωτερικά και τη συντήρηση κάποιων κουφωμάτων. 

Όταν ξεκίνησαν οι εργασίες, ανακαλύψαμε πως στον επάνω όροφο και μέσα σε χαρτόκουτα (γεμάτα υγρασία) υπήρχαν όλα τα βιβλία, που είχε διαθέσει ο ποιητής και συμπατριώτης μας Ηλίας Γκρης (Γεωργακόπουλος) στην Κοινότητα. Τα καθαρίσαμε λοιπόν και τα τοποθετήσαμε στις κενές βιβλιοθήκες του κοινοτικού, που υπήρχαν στην αίθουσα συνεδριάσεων. Παράλληλα αρχίσαμε να τοποθετούμε το αρχείο στις βιβλιοθήκες που υπήρχαν σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο, όπου θα μπορούσαν να φυλαχθούν με ασφάλεια και ίσως στη συνέχεια να ψηφιοποιηθούν….

 Παράλληλα υποβάλαμε στο Δήμο το αίτημα μας για παραχώρηση του χώρου και δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου και Δανειστικής Βιβλιοθήκης. 

Μετά από αρκετές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, το Δημοτικό Συμβούλιο μας το ενέκρινε ΟΜΟΦΩΝΑ!

 Κι ενώ κάποιοι στο χωριό μας μιλούσαν για κατάληψη του χώρου, εμείς παίρναμε στα χέρια μας και την έγκριση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. 

απόσπασμα από την απόφαση

Ξέραμε καλά πως αυτό που ετοιμάζαμε απαιτούσε πολύ εργασία, δεν φανταζόμασταν ποτέ όμως πως θα ερχόμασταν αντιμέτωπες και με τη μεμψιμοιρία και τη μισαλλοδοξία κάποιων, που έφτασαν ακόμη και στις απειλές...

 Ο στόχος όμως είχε ήδη τεθεί! 

 Η απόφαση ήταν μία και ήταν ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ!

 Τον Αύγουστο στο Μπισχίνι θα εγκαινιάζαμε το Λαογραφικό μας!

 Έτσι και έγινε.

Δε μας πειράζει καθόλου που στερηθήκαμε τη θάλασσα και σημαντικό μέρος από τον πολύτιμο χρόνο των διακοπών μας, αρκεί που τα καταφέραμε!

Στις 17  Αυγούστου, Κυριακή το απόγευμα έγινε ο Αγιασμός στο Λαογραφικό Μουσείο Σχίνων, πρωτοστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Χρυσόστομου.

Δίπλα μας πάντα σε κάθε μας εγχείρημα και ο εφημέριος του χωριού μας, πατέρας Αντώνιος Παυλόπουλος.

Μεγάλη χαρά μας έδωσε η παρουσία δύο εκπροσώπων του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που παρίσταντο όχι μόνο με τη Βουλευτική τους ιδιότητα, αλλά και σαν συμπατριώτισσες, εκδηλώνοντας έμπρακτα, για μία ακόμη φορά, τη γυναικεία αλληλεγγύη. 

η κα Αυγερινοπούλου

κα Γεωργοπούλου-Σαλτάρη

Αυτό όμως που περισσότερο από όλα μας χαροποίησε ήταν η παρουσία φίλων, συγγενών, συναδέλφων και συμπατριωτών μας. 

Τα χαμόγελα πολλά! Και η συγκίνηση μεγαλύτερη! 

Η δική μας καρδιά σκίρτησε όταν είδαμε τους μεγαλύτερους σε ηλικία να "ξεμυτίζουν" για να σταθούν δίπλα μας, αυτή την όμορφη στιγμή για το χωριό μας!

Γι αυτό και μεις θέλοντας να τιμήσουμε τους παλαίμαχους της ζωής, ιδιαίτερα τη γυναίκα - αγρότισσα, ζητήσαμε από την κα Δήμητρα Μάντεση, να είναι αυτή που θα κόψει την κορδέλα μαζί μας!

Η κοπή της κορδέλας

Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση....