Η πρώτη μας συνεστίαση!

Δελτίο Τύπου

Την Παρασκευή το βράδυ, στις 8 Μαρτίου 2024, με αφορμή τη μέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας, έγινε για πρώτη φορά συνεστίαση στο Μπισχίνι, στην ταβέρνα ΑΝΤΙΠΕΙΝΑ, που διοργανώθηκε από τον Πολιτιστικό-Περιβαλλοντικό Σύλλογο Γυναικών Σχίνων.

Ο Σύλλογός μας  είναι ο μοναδικός εν’ ενεργεία σύλλογος γυναικών στην ευρύτερη περιοχή και από το 2011 έως και σήμερα δίνει τις δικές του μάχες για τον πολιτισμό, το περιβάλλον και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του έθεσε έναν και μοναδικό στόχο, να κρατήσει το Μπισχίνι ζωντανό και αγωνίζεται διαρκώς γι’ αυτό μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις, παρά μόνο με τα έσοδα από τις εισφορές των μελών και με δωρεές ιδιωτών κατάφερε να δημιουργήσει το Λαογραφικό Μουσείο Σχίνων, το Μουσείο Μαθητικής Ζωής και Εκπαίδευσης, να εκδώσει το πρώτο βιβλίο για το Μπισχίνι, να υλοποιήσει πληθώρα εκδηλώσεων για παιδιά και για ενήλικες και το σημαντικότερο να φιλοξενήσει μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από την ευρύτερη περιοχή!

Σ’ αυτή την υπέροχη πρώτη συνεστίαση, στα ΑΝΤΙΠΕΙΝΑ, την ταβέρνα του χωριού μας, ανταμώσαμε μετά την πανδημία για πρώτη φορά και γλεντήσαμε με αγαπημένες φίλες και φίλους.

Πολλή τιμητική για μας η παρουσία και η στήριξη ατόμων που για πρώτη φορά ανέβαιναν στο Μπισχίνι, που γοητεύτηκαν από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τον όμορφο χώρο.

Πριν την έναρξη του γλεντιού και μετά από τον σύντομο χαιρετισμό της προέδρου, πήρε τον λόγο η κα Δήμητρα Στρατηγοπούλου  και απήγγειλε ένα καταπληκτικό ποίημα για την γυναίκα που είχε γράψει ο πατέρας της Χρίστος Στρατηγόπουλος. Στη συνέχεια η πρόεδρος Πανωραία Μακρή διάβασε το αγαπημένο πεζό «Τα χέρια» του Μιχάλη Γκανά. (Επισυνάπτουμε και τα δύο ποιήματα)!

Μετά ακολούθησε το γλέντι και στο τέλος της βραδιάς οι παρευρισκόμενες έλαβαν συμβολικά ένα αναμνηστικό, για να θυμούνται, να μην ξεχνάνε τον εαυτό τους.

Να ευχαριστήσουμε εδώ την κα Αντωνία Μαστρογιάννη για τις υπέροχες καριόκες, τον κο Χριστόφορο Παπαδόπουλο που προσέφερε τα ποτά, την κα Αναστασία Ζήρου και τον κο Αναστάσιο Κάπο,  που προσέφεραν τα αναψυκτικά και την κα Σίσσυ Κριτσέλη από το κατάστημα εσωρούχων «Sissi’s lingerie” που προσέφερε τα υπέροχα δώρα της κλήρωσης.

Θερμές ευχαριστίες και προς όσες και όσους μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια...

Στο τέλος της όμορφης βραδιάς ένας από τους συνδαιτυμόνες, μας πλησίασε με βουρκωμένα μάτια και μας είπε πως η βραδιά του θύμισε το Μπισχίνι στις καλές του μέρες και στη συνέχεια μας παρακάλεσε να μην αφήσουμε το χωριό μας, να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.

Κύριε Αντρέα ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΣΤΕ !!!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ

ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Κοιτάζει τα χέρια της. Πώς έγιναν έτσι; Πού βρέθηκαν τόσες φλέβες, τόσες ελιές και σημάδια, τόσες ρυτίδες στα χέρια της;

Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει. Ούτε τότε που ήταν χλωρά, ούτε που μέστωσαν, ούτε που μαράθηκαν, ώσπου ξεράθηκαν.

Όλα αυτά τα χρόνια η έγνοια της ήταν αλλού, όχι στα χέρια της: μην κοπεί, μην καεί, μην τρυπηθεί, μην το παρακάνει το βράδυ με τον άντρα της –όποτε τύχαινε, μια στις τόσες– κι ακούσει πάλι τα λόγια του, καρφί στην καρδιά της “πού τα ‘μαθες αυτά μω γυναίκα;”

Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.

Και τι δεν τράβηξαν αυτά τα χεράκια, στα κρύα και στα λιοπύρια, στη φωτιά, στα νερά, στα χώματα, στα κάτουρα και στα σκατά. Πέντε χρόνια κατάκοιτη η πεθερά της, αλύχτησε ώσπου να της βγει η ψυχή.

Κοιτάζει πάλι τα χέρια της. Τι θα τα κάνει; Να τα κρύψει κάτω από την ποδιά της να μην τα βλέπει, να τα χώσει στην περούκα της διπλανής, που κοιμάται με το κεφάλι γουλί, να τα βάλει στις μάλλινες κάλτσες που της έφερε ο γιος της μόλις του ‘πε ότι κρυώνει εδώ στο γηροκομείο που την έριξε η μοίρα της; Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.

Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.

Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα.

Τα κοιτάζει κλεφτά και βλέπει μια σκουριά από καφέ στο δεξί. Σηκώνεται και πάει στο μπάνιο, πιάνει το μοσχοσάπουνο και πλένει τα χέρια της. Τα πλένει, τα ξαναπλένει, δεν λέει ν’ αφήσει το σαπούνι, της αρέσει έτσι που γλιστρούν απαλά, το ένα μέσα στο άλλο, “κοίτα”, λέει, “που μ’ έβαλαν να τα χαϊδέψω θέλοντας και μη, τα σκασμένα” και γελάει από μέσα της που δεν την κοιτάνε τώρα όπως πριν, χαμένα μέσα στους αφρούς και τα χάδια, σαν να ‘χουν κλείσει τα μάτια, μην τους πάει σαπούνι και τα πάρουν τα δάκρυα. . .                                                                            

                                                                                                                       Μιχάλης Γκανάς.

Από το βιβλίο «Γυναικών-μικρές και πολύ μικρές ιστορίες», εκδόσεις Μελάνι.

Τα χέρια, Μιχάλης Γκανάς

Φωτογραφίες και βίντεο από τον Άγιο Ιωάννη Σχίνων

 

Ημερολόγιο 2022

Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις

 

Τα σχολεία της κοινότητας Σχίνων

Στην τοπική κοινότητα Σχίνων του Δήμου Ζαχάρως (στο Μπισχίνι) το πρώτο δημοτικό σχολείο ιδρύθηκε το 1870 και έως και το 1885 ήταν κοινοτικό, δηλαδή υπεύθυνη για τη λειτουργία του ήταν η κοινότητα, η οποία κάλυπτε τα έξοδα λειτουργίας του. Το 1885 ιδρύθηκε το 1/θεσιο Δημοτικό σχολείο Αρρένων, που ήταν δημόσιο πια και έτσι το κόστος το αναλάμβανε το κράτος και όχι η κοινότητα Σχίνων. Το 1903 ιδρύθηκε και δημόσιο 1/θεσιο Δημοτικό σχολείο Θηλέων και τότε πήγαν για πρώτη φορά και τα κορίτσια στο σχολείο. Το δημοτικό σχολείο Σχίνων φιλοξενούσε μαθητές και μαθήτριες και από την Αρήνη, τα Ροδινά και την Καλίδονα. Το δημοτικό σχολείο Αρρένων αναφέρεται ότι στεγαζόταν σε σπίτια αρχικά και στη συνέχεια στο διδακτήριο που κτίστηκε με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, σε χώρο που παραχωρήθηκε από κατοίκους της περιοχής. Δυστυχώς το συγκεκριμένο κτήριο πολύ σύντομα παρουσίασε προβλήματα στατικότητας και γρήγορα κρίθηκε ακατάλληλο. Το 1907 έπαψε να χρησιμοποιείται και έως σήμερα στέκει ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο, μάρτυρας της κρατικής αδιαφορίας για τα δημόσια κτίσματα.

Το παλιό σχολειό

το παλιό σχολείο

Το 1929 τα δύο σχολεία ενώθηκαν σε ένα μεικτό 2/θεσιο Δημοτικό σχολείο και έτσι λειτούργησε μέχρι το 1969, οπότε και υποβιβάστηκε σε 1/θέσιο κι έτσι συνέχισε τη λειτουργία του έως και το 1985 που έκλεισε λόγω έλλειψης μαθητών. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι παρέμεινε κλειστό το 1944-45 λόγω της πείνας και της μηνιγγίτιδας! Το σχολικό έτος 1947-1948 είχε 195 μαθητές και το σχολικό έτος 1976-1977 μόνο 18 μαθητές. Ακολούθησε την τύχη όλων των υπόλοιπων ορεινών και ημιορεινών χωριών και έπαψε να λειτουργεί το 1985 λόγω έλλειψης μαθητών. Επίσης πρέπει να πούμε ότι στην κοινότητα Σχίνων, όπως και όλη την Ελλάδα λειτούργησαν και νυκτερινά δημοτικά σχολεία το 1956-57 για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του αναλφαβητισμού. Το νέο διδακτήριο ξεκίνησε να κτίζεται το 1896 πάνω στα θεμέλια παλιότερης εκκλησίας, που για άγνωστο λόγω είχε καταρρεύσει περίπου το 1860. Τότε είχε ξεκινήσει και το μεγάλο έργο της ανέγερσης του Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου Σχίνων που ολοκληρώθηκε το 1896. Όταν έγινε η ένωση των δύο σχολείων (αρρένων και θηλέων), το 1929, επεκτάθηκε και έως και τον καταστροφικό σεισμό του 1965 παρουσίαζε την ακόλουθη μορφή. Επειδή υπαγόταν στην εκκλησία, οι κάτοικοι πλήρωναν ενοίκιο για τον χώρο.

το 2/θεσιο Δημοτικό Σχολείο Σχίνων

το γάλα

Μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1965 που διέλυσε όλο το χωριό και ανάγκασε τους περισσότερους κατοίκους να μετακινηθούν προς τον Μπισχινόκαμπο και τη Ζαχάρω και αργότερα προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, έχασε τη μία του αίθουσα και στη συνέχισε εως το 1985 τη λειτουργία του στο μισό περίπου από το κτίσμα.

οι τελευταίοι μαθητές

1/θεσιο Δημοτικό σχολείο Σχίνων

Από το 2011, που ιδρύθηκε στην κοινότητα Σχίνων ο Πολιτιστικός-Περιβαλλοντικός Σύλλογος Γυναικών το σχολείο λειτουργεί ως Μουσείο Μαθητικής Ζωής και Εκπαίδευσης και στο χώρο διοργανώνονται πλήθος δραστηριοτήτων που έχουν ως κύριο στόχο την προβολή και ανάδειξη της αξίας του διδακτηρίου, αλλά και της ιστορίας (τοπικής και παγκόσμιας). Παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ταινιών, παραστάσεις καραγκιόζη και παιδικού θεάτρου, ομαδικά παιχνίδια και αφηγήσεις παραμυθιών υλοποιούνται από το σύλλογο σε συνεργασία με διάφορους φορείς. Κύριος στόχος του συλλόγου είναι η ιστορική έρευνα, αλλά και οι ξεναγήσεις στο χώρο σχολείων (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας) και η προσέγγιση της ιστορίας της εκπαίδευσης με βιωματικό τρόπο.

από την επίσκεψη του 6ου δημοτικού σχολείου Πύργου

Τον Μάιο του 2017 ο Σύλλογος συμμετείχε στην ημερίδα που διοργάνωσε το ΕΚΠΑ για τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, στην Φιλοσοφική Αθηνών και παρουσίασε την προσπάθεια που κάνει να κρατήσει ανοικτό ένα κλειστό σχολείο, μαζί με 15 ακόμη φορείς από όλη την χώρα. 

Τα κλειστά σχολεία είναι χώροι ιστορικής μνήμης και πολιτιστικής κληρονομιάς και δεν τους αξίζει η αδιαφορία και η ερήμωση.

από την ημερίδα

Ημερολόγιο 2021

Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ακόμη διαφέντευαν οι Τούρκοι την πατρίδα μας, γεννήθηκε ένα παιδί που είδε να απαγχονίζουν τον πατέρα του μπροστά στα ίδια του τα μάτια. Το παιδί αυτό έζησε την επανάσταση των Ελλήνων και έμελλε να γίνει ο γενάρχης της ελληνικής ζωγραφικής. Έζησε τον εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα και στη συνέχεια τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους. 

Ο Πολιτιστικός-Περιβαλλοντικός Σύλλογος Γυναικών Σχίνων με σεβασμό και δέος για τον αγώνα των Ελλήνων επιλέγει αυτό τον μοναδικό πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη, για να αποδώσει τιμή σε όλους τους αγωνιστές και να ευχηθεί σε όλους Υγεία, Αγάπη και Ελευθερία!!!

Παραθέτουμε λίγα ιστορικά σχετικά με τον Θεόδωρο Βρυζάκη και το έργο του.

___________________________________________________________________________

Ο Θεόδωρος Π. Βρυζάκης (Θήβα, 19 Οκτωβρίου 1814 – Μόναχο, 6 Δεκεμβρίου 1878) ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα και ο θεμελιωτής της «Σχολής του Μονάχου».

Γεννημένος στη Θήβα το 1814, επτά χρόνια πριν από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821, ο Θεόδωρος Βρυζάκης έζησε τα σκληρά χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Μάλιστα ο πατέρας του, Πέτρος Βρυζάκης, απαγχονίστηκε από τους Τούρκους τον Μάιο του 1821, τον πρώτο καιρό του αγώνα. Σε ηλικία 18 ετών, το 1832, με την ενθάρρυνση ενός Γερμανού φιλόλογου, μετανάστευσε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του.

Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821. Το 1844 έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας για τα επόμενα έντεκα χρόνια, μέχρι το 1855, την υποτροφία της ελληνικής παροικίας της πόλης. Κατά την δεκαετία 1845–1855, ταξίδεψε και έζησε σε διάφορες πόλεις της Δυτικής Ευρώπης για καλλιτεχνική ενημέρωση, με εξαίρεση τη διετία 1848–1850, όταν και επέστρεψε προσωρινά στην Ελλάδα. Πέθανε στο Μόναχο το 1878 και κηδεύτηκε στο τότε Α΄ Νεκροταφείο της πόλης. 

Τα έργα του Βρυζάκη θεωρούνται ως τα κατεξοχήν δείγματα των Ελλήνων ρομαντικών ζωγράφων του 19ου αιώνα, οι περισσότεροι από τους οποίους σπούδασαν στη Γερμανία και δημιούργησαν τη λεγόμενη «Σχολή του Μονάχου».  Στην εποχή τους, τα έργα του Βρυζάκη είχαν μεγάλη ζήτηση ως ζωντανές και πιστές αναπαραστάσεις της ελληνικής ιστορίας. Μερικά μάλιστα από αυτά τα έργα έγιναν από νωρίς ευρύτερα γνωστά στο κοινό χάρη στις λιθογραφίες και άλλου είδους αναπαραγωγές. Στους πίνακές του, το ενδιαφέρον του ζωγράφου επικεντρώνεται στην ενδυμασία των ατόμων και το στήσιμο της σκηνής γύρω από αυτά. Ωστόσο, αυτή η όμορφη θεατρικότητα των έργων του έχει ως αποτέλεσμα να διακρίνεται με δυσκολία κάποιο αίσθημα στα πρόσωπα που απεικονίζει. Οι κριτικοί τον επέκριναν επίσης για το γεγονός ότι φαινόταν να προσεγγίζει τα θέματά του με την ματιά ενός ξένου, όμως — χωρίς καμία αμφιβολία — ο Βρυζάκης είναι ένας από τους κύριους θεμελιωτές της νεότερης (μεταβυζαντινής) ελληνικής ζωγραφικής και συγκαταλέγεται στους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα.

__________________________________________________________________________________

Το 1982, όταν το Μέγαρο Μαξίμου ορίστηκε ως έδρα του πρωθυπουργικού γραφείου, ο Ανδρέας Παπανδρέου τοποθέτησε στον τοίχο πίσω ακριβώς από την πολυθρόνα του πρωθυπουργού ένα έργο του Βρυζάκη, τον πίνακα «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα».

Στο έργο αυτό, που φιλοτέχνησε ο Βρυζάκης το 1858, απεικονίζεται η απελευθε­ρωμένη Ελλάδα ως αρχαία κόρη, πάνω σ’ ένα σύννεφο που την κρατά υπερυ­ψωμένη και κυρίαρχη στο κέντρο του πίνακα. Φορά δάφνινο στεφάνι στα ξέπλεκα μαλλιά της, και πατά στις σπασμένες αλυσίδες των δεσμών της. Έχει τα χέρια της απλωμένα δεξιά και αριστερά, σε μία συμβολική κίνηση εναγκαλισμού αλλά και προ­στασίας πλέον όλων όσοι με θυσίες και αγώνες συνετέλεσαν στην απελευθέρωσή της, όλων όσοι εξακολουθούν να διαθέτουν τις περιουσίες τους για την ανασυγκρότησή της, όπως υποδηλώνει ο σωρός των νομισμάτων που της προσφέρεται.

Γύρω της συνωστίζονται οι γνώριμοι πρωτεργάτες της Επανάστασης, οι πρόδρομοι Ρήγας Φεραίος, Αδαμάντιος Κοραής, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Μιχαήλ Σούτζος, οι γενναίοι αγωνιστές Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, οι ήρωες των ναυτικών αγώνων Κωνσταντίνος Κανάρης, Ανδρέας Μιαούλης, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Για την απόδοση των αναγνωρίσιμων φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών τους, ο Βρυζάκης χρησιμοποιεί τις προσωπογραφίες των αγωνιστών που είχε σχεδιάσει ο Krazeisen και είχαν ευρέως διαδοθεί με μία σειρά λιθογραφίων που εκδόθηκε το 1831 στο Μόναχο.

Ο Βρυζάκης, εκφράζοντας τα συναισθήματα των Ελλήνων που αισθάνονταν την ανάγκη να τιμήσουν όσους θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία, φιλοτεχνεί την αλληγορική αυτή σύνθεση, η οποία φέρνει κοντά τους έναν κόσμο ηρωικό και ανακαλεί στη μνήμη τους την εποχή των αγώνων, που ο απόηχος τους είναι ακόμα ζωντανός και καθορίζει από πολλές απόψεις τη ζωή τους. Η εικόνα ενεργεί συγκι­νησιακά και προβάλλει ένα ζήτημα ηθικής στάσης, την αναγνώριση της αρετής, την απόδοση τιμής, αλλά και τη συνειδητοποίηση της υποχρέωσης για μίμηση και συνέ­χεια. Βασικό ρόλο σ’ αυτό παίζει η δύναμη της αναπαράστασης με τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά αλλά και οι συνειρμοί που την ακολουθούν. Δεν είναι καθόλου απίθανο να ισχύει αυτό που έχει υποστηριχθεί από πολλούς μελετητές ότι το έργο παραπέμπει στους στίχους τους αποδιδόμενους στον Ρήγα Φεραίο «Ω παιδιά μου ορφανά μου… ». Επίσης οι επισημάνσεις του Goethe, σε κείμενο σχετικό με τις λιθο­γραφίες του Krazeisen με τους Αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης, στο οποίο αναφέρεται ότι το κοινό χρειάζεται, απαιτεί να βλέπει σε πιστές προσωπογραφίες όσους απέκτησαν ένα σημαντικό όνομα και επηρέασαν τη ζωή του, αλλά και η μακρι­νή υπόμνηση του τύπου της Παναγίας του Ισχυρού Μανδύα, με την οποία μπορεί να σχετισθεί η απεικόνιση της Ελλάδας, μεγαλύτερης σε μέγεθος από το πλήθος των αγωνιστών, που με την προστατευτική θέση των ανοικτών χεριών της δείχνει να τους σκεπάζει, διαμορφώνουν την αλληγορική λειτουργία του έργου και τον ιδεολογικό ρόλο που καλείται να παίξει. Άλλωστε οι διάφοροι τίτλοι που αποδίδονται στον πίνακα Η Ελλάς ευγνωμονούσα, Υπέρ Πατρίδος το Παν, Η Ελλάς συνάγουσα τα τέκνα της και η ευρεία διάδοσή του σε λιθογραφημένη απόδοση, αποδεικνύει την ταύτιση του κοινού με την απεικόνιση, καθώς η παράσταση εκπληρεί το αίτημα της «ελληνικής μετεπαναστατικής κοινωνίας που είχε ανάγκη να διαβάζει εικαστικά τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού έθνους, να τις αναπολεί ως σημεία αναφοράς και να τα εξιδανικεύσει παρά να αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα».

Τιμητική διάκριση για το "Μπισχίνι της καρδιάς μου" από τον ΕΠΟΚ!!!

Ο ΕΠΟΚ, ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδος, πραγματοποίησε Παγκόσμιο διαγωνισμό βιβλίου για το έτος 2019. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν εξακόσια ογδόντα (680) βιβλία από Ελλάδα, Κύπρο, Αγγλία, Αυστρία Γερμανία, Λουξεμβούργο κ.α., 

από τα οποία προκρίθηκαν ενενήντα δύο(92). 

Ανάμεσα σε αυτά και ένατο (9ο) στην κατάταξη,

 για τα καλύτερα βιβλία του έτους 2019, 

είναι το βιβλίο: "Το Μπισχίνι της καρδιάς μου", 

το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε για το χωριό μας 

από την κα Αθανασία Ατσαλάκη Γραμματικού!!!

Την ευχαριστούμε θερμά για την τιμητική διάκριση, 

που μας χαρίζει μια νότα αισιοδοξίας στις δύσκολες στιγμές που διανύουμε 

και μας δικαιώνει στην προσπάθεια που καταβάλουμε,

 για τη διάσωση της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας.

κα Αθανασία σας ευχαριστούμε πολύ!

Καλλιόπη Γεωργακοπούλου

Ήρθε με τη χαρά μικρού παιδιού να δει τι φτιάνουμε
και μας έφερε τη νάκα που είχε φτιάξει μοναχή της
να τη βάλουμε σε μια γωνιά.
Έκανε μια βόλτα τριγύρω, περιεργάστηκε τα πράγματα,
έκατσε λίγο, μας είπε ότι της άρεσε και γύρισε σπίτι της.
Δεν την κρατάγανε τα πόδια της,
μα είχε από καιρό αγωνία και ήθελε να ρθει.
Δε μιλήσαμε πολύ εκείνη τη φορά.
............................
Την ξεχώριζα πάντα και μου άρεσε,
γιατί στα μάτια της είχε την αγωνία της μάνας,
είχε μια απέραντη αγκαλιά για όλους εκείνους που αγάπαγε
και ήξερε να αγαπάει πολύ και με όλη της την ψυχή!
Τώρα πια έφυγε.
Αφήνει πίσω αγαπημένους,
μα θα την καλοδεχτούνε άλλοι τόσοι
στου ουρανού το μεγάλο αντάμωμα.
Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη
και θα τη μνημονεύουμε με σεβασμό,
γιατί ήταν λεβεντιά!!!

Καλλιρρόη Παναγιωτοπούλου

Αύριο η Μπισχιναίϊκη γη θα αγκαλιάσει -για να κρατήσει για πάντα μαζί της- την αγαπημένη μας δασκάλα, την Καλλιρρόη Παναγιωτοπούλου, την γλυκιά μας κα Καλλιρρόη, που αγάπησε όλα τα παιδιά τούτου του τόπου και που μαζί με την αδερφή της Φανή και τη μητέρα της Παρασκευή(το γένος Σκουρλέτη) ήταν οι αγαπημένες δασκάλες του χωριού μας.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους.

Μιχάλης Γκανάς: Τα χέρια

Μιχάλης Γκανάς: Τα χέρια

Κοιτάζει τα χέρια της. Πώς έγιναν έτσι; Πού βρέθηκαν τόσες φλέβες, τόσες ελιές και σημάδια, τόσες ρυτίδες στα χέρια της; Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει. Ούτε τότε που ήταν χλωρά, ούτε που μέστωσαν, ούτε που μαράθηκαν, ώσπου ξεράθηκαν. Όλα αυτά τα χρόνια η έγνοια της ήταν αλλού, όχι στα χέρια της: μην κοπεί, μην καεί, μην τρυπηθεί, μην το παρακάνει το βράδυ με τον άντρα της –όποτε τύχαινε, μια στις τόσες– κι ακούσει πάλι τα λόγια του, καρφί στην καρδιά της “πού τα ‘μαθες αυτά μω γυναίκα;”

Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει. Και τι δεν τράβηξαν αυτά τα χεράκια, στα κρύα και στα λιοπύρια, στη φωτιά, στα νερά, στα χώματα, στα κάτουρα και στα σκατά. Πέντε χρόνια κατάκοιτη η πεθερά της, αλύχτησε ώσπου να της βγει η ψυχή.

Κοιτάζει πάλι τα χέρια της. Τί θα τα κάνει; Να τα κρύψει κάτω από την ποδιά της να μην τα βλέπει, να τα χώσει στην περούκα της διπλανής, που κοιμάται με το κεφάλι γουλί, να τα βάλει στις μάλλινες κάλτσες που της έφερε ο γιος της μόλις του ‘πε ότι κρυώνει εδώ στο γηροκομείο που την έριξε η μοίρα της; Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.

Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει. Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα. Τα κοιτάζει κλεφτά και βλέπει μια σκουριά από καφέ στο δεξί. Σηκώνεται και πάει στο μπάνιο, πιάνει το μοσχοσάπουνο και πλένει τα χέρια της. Τα πλένει, τα ξαναπλένει, δεν λέει ν’ αφήσει το σαπούνι, της αρέσει έτσι που γλιστρούν απαλά, το ένα μέσα στο άλλο, “κοίτα”, λέει, “που μ’ έβαλαν να τα χαϊδέψω θέλοντας και μη, τα σκασμένα” και γελάει από μέσα της που δεν την κοιτάνε τώρα όπως πριν, χαμένα μέσα στους αφρούς και τα χάδια, σαν να ‘χουν κλείσει τα μάτια, μην τους πάει σαπούνι και τα πάρουν τα δάκρυα.

Από το βιβλίο «γυναικών-μικρές και πολύ μικρές ιστορίες», Εκδόσεις Μελάνι

Ακούστε εδώ την υπέροχη απαγγελία του ποιητή:

 https://www.youtube.com/watch?v=nv6Bv3yw-3w

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα!!!

Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του 6ου Λυκείου Καλλιθέας διοργάνωσαν μια υπέροχη εκδήλωση στις 22 Φεβρουαρίου 2020 (την παγκόσμια ημέρα σκέψης) με θέμα:

"Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα". 

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο επιλεγμένοι ομιλητές παρουσίασαν

 ιδέες, σκέψεις, βιώματα και προτάσεις που μπορούν να συμβάλλουν στην αλλαγή του κόσμου!

Μου ζητήθηκε να συμμετάσχω και αποδέχθηκα την πρόσκληση-πρόκληση με ιδιαίτερη χαρά!

Το δικό μου θέμα επέλεξα να είναι η μοναξιά της συλλογικότητας και η ομορφιά της δημιουργίας, δηλαδή όλα όσα έχουμε καταφέρει-σε πείσμα των καιρών- με τον Πολιτιστικό Περιβαλλοντικό Σύλλογο Γυναικών Σχίνων από το 2011 έως σήμερα!

Παραθέτω αυτούσια την ομιλία μου, για να ενημερωθούν τα μέλη, ΄

οι φίλοι και όλοι οι συμπατριώτες.

Ο χρόνος ήταν περιορισμένος και δεν μπόρεσα να αναφερθώ εκτενώς, ένιωσα όμως πολύ όμορφα από τα θετικότατα σχόλια που άκουσα μετά το πέρας των ομιλιών και ιδιαίτερα από το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων να μάθουν που είναι το χωριό μας για να μας επισκεφθούν το καλοκαίρι!!!

Να συγχαρώ για μία ακόμη φορά τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς 

του 6ου Λυκείου Καλλιθέας για την όμορφη πρωτοβουλία τους!

Συνεργασία με Πανεπιστήμιο Πατρών

 

Πατήστε εδώ:Πτυχιακή εργασία
Παραθέτουμε την πτυχιακή εργασία για τον Ι. Ναό του Αγίου Ιωάννη Σχινών, που έγινε από τους φοιτητές Βασιλική Καγκαρά και Ανδρέα Γκότση του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών(πρώην ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας) με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Σωτήρη Λυκουριώτη με τίτλο «ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΠΑΛΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΧΙΝΩΝ».

Η συγκεκριμένη πτυχιακή εργασία έγινε με αφορμή την συνεργασία του Πολιτιστικού-Περιβαλλοντικού Συλλόγου Γυναικών Σχίνων με τον Σύλλογο «Άνθη της Πέτρας» και το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας. Αναμένουμε και τις υπόλοιπες πτυχιακές που εκκρεμούν και ευελπιστούμε κάποια στιγμή να έχουμε τη χαρά να τις μοιραστούμε μαζί σας.

Ευχάριστα νέα για την εκκλησία μας!

Εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου Σχίνων, και για να έχουν οι ενορίτες, κυρίως εκείνοι που δεν ήταν παρόντες, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενος και κάθε Μπισχιναίος, όπου γης, την αληθινή εικόνα του σταδίου στο οποίο βρίσκονται σήμερα οι διαδικασίες για την εκπόνηση και την ολοκλήρωση των μελετών που απαιτούνται, προκειμένου να εγκριθεί τελικά αρμοδίως η μελέτη και να αρχίσουν οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών του Ιερού μας Ναού, δημοσιεύεται παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης, που έκανε ο Ιερέας μας Αντώνιος Παυλόπουλος, παρουσία του Δημάρχου Ζαχάρως, την Κυριακή του ασώτου, 16 Φεβρουαρίου 2020, στον Ι.Ν. Γενεσίου Θεοτόκου (Παναγίτσα).

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Κυριακή  16-02- 2020,  Ι.Ν. Γενεσίου Θεοτόκου (Παναγίτσα)

Ενημέρωση Ενοριτών για την υπογραφή της σύμβασης μεταξύ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου  του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου Σχίνων και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

1.       Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού μας Ναού, σε συνέχεια της αρχικής  ενημέρωσης που είχε κάνει από τον περασμένο Αύγουστο του 2019 και συγκεκριμένα την Κυριακή  στις 25 Αυγούστου, και ακολούθως στις 07 Σεπτεμβρίου του 2019, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ Χρυσοστόμου, σχετικά με την πορεία και το στάδιο στο οποίο βρίσκονται οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της μελέτης αποκατάστασης των σοβαρών ζημιών, που έχει υποστεί ο Ιερός μας Ναός από την κατολίσθηση, το χρόνο και κυρίως από το σεισμό της Κρέστενας στις 15-02-2016,  βρίσκεται σήμερα στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσει για τα ακόλουθα.

2.       Σας είχαμε ενημερώσει τότε, ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και η αρμόδια Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων (Δ.Α.Β.Μ.Μ.) του Υπουργείου Πολιτισμού, είχαν αποδεχθεί το αίτημά μας να αναλάβουν αυτοί τόσο την εκπόνηση των μελετών, όσο και τη συνέχιση των διαδικασιών αποκατάστασης των ζημιών του Ναού μας. Σας είχαμε ενημερώσει ειδικότερα, ότι εκείνο το χρονικό διάστημα βρισκόμαστε ήδη στο τελευταίο στάδιο κατάρτισης και υπογραφής  της Σύμβασης με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Με την σύμβαση αυτή το τελευταίο θα αναλάμβανε την εκπόνηση του συνόλου των μελετών που απαιτούνται. Σας είχαμε ενημερώσει, επίσης ότι για τις ενέργειές μας αυτές είχε ενημερωθεί  ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας και είχε δώσει και την ευλογία του. Σας είχαμε ενημερώσει τέλος και για τη συνολική αμοιβή των μελετών, ότι θα ανέλθει σε 18.600  ευρώ (που αναλύεται σε αμοιβή 15.000 ευρώ συν Φ.Π.Α.  3.600 ευρώ ).

3.       Σήμερα, με αγάπη και με μεγάλη χαρά σας ενημερώνουμε ότι με τις ικεσίες του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, τις πρεσβείες της Παναγίας μας και τη χάρη του Θεού μας, όλα τα παραπάνω έχουν ήδη  πραγματοποιηθεί.

Συγκεκριμένα:

α) καταρτίστηκε και υπογράφηκε η Σύμβαση μεταξύ του Ιερού μας Ναού και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με την οποία το τελευταίο ανέλαβε την εκπόνηση των αναγκαίων μελετών,

β) καταβλήθηκε στο Ε.Μ.Π. το ποσό της προκαταβολής των 6.200 ευρώ (αμοιβή 5.000 συν Φ.Π.Α. 1.200) και ήδη η Σύμβαση εκτελείται, δηλαδή οι μελέτες ήδη εκπονούνται, ενώ δόθηκε η διαβεβαίωση από τον Επιστημονικώς Υπεύθυνο του έργου Καθηγητή, ότι θα τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα για την ολοκλήρωση του έργου μέσα στο συμβατικό χρόνο.

γ) Κλιμάκιο τεσσάρων (4) Μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με επικεφαλής τον Καθηγητή και Επιστημονικώς Υπεύθυνο του έργου, έχει ήδη επισκεφθεί τον Ιερό μας Ναό, για επιτόπια έρευνα και μελέτη και συλλογή στοιχείων,

δ)  Επιβεβαιώθηκε και επικαιροποιήθηκε  η άμεση συνεργασία του Ε.Μ.Π. και της αρμόδιας Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων (Δ.Α.Β.Μ.Μ.) του Υπουργείου Πολιτισμού για τα θέματα του Ι.Ναού μας, καθώς και η διαβεβαίωση της τελευταίας ότι θα συνεχίσει η ίδια τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση του έργου της αποκατάστασης των ζημιών,

ε) Παράλληλα, γίνονται και οι διεργασίες για την ένταξη του όλου έργου στο ΕΣΠΑ, μετά την ολοκλήρωση και παραλαβή των μελετών και του προϋπολογισμού δαπανών.

4.       Όλα αυτά δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο αμφιβολίας  και αμφισβήτησης  για την ολοκλήρωση με τον καλύτερο τρόπο των μελετών και της επισκευής του Ιερού Ναού μας. Αντίθετα, επαναλαμβάνουμε και πάλι την απόλυτη πίστη μας και βεβαιότητα ότι όλα θα ολοκληρωθούν με τον καλύτερο και ασφαλέστερο τρόπο. Πηγή της σιγουριάς μας αυτής και της γαλήνης, που όλοι πρέπει να νοιώθουμε, αποτελεί η πίστη ότι αυτή η προσπάθεια, που είναι προσπάθεια  όλων των ενοριτών μας, χωρίς καμία εξαίρεση και όλων όσοι αγαπούν και τιμούν τον ΑΓιάννη μας,  έχει την ευλογία του Χριστού μας, τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας Του και Μητέρας μας και τις ικεσίες του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Πηγή της σιγουριάς μας αυτής και της γαλήνης, αποτελεί και το κύρος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του πλέον αρμόδιου στη χώρα μας Ανώτατου  Πανεπιστημιακού Ιδρύματος με την εμπειρία και   τη διεθνή του ακτινοβολία, και ο ορισθείς, ως Επιστημονικώς Υπεύθυνος του έργου, Καθηγητής  του Τομέα Δομοστατικής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. και Διευθυντής του Εργαστηρίου Αντισεισμικής Τεχνολογίας, στα αντιπροσωπευτικά έργα του οποίου περιλαμβάνεται και η συμμετοχή του ως σύμβουλος, ως ελέγχων μηχανικός και ως μελετητής στην επισκευή του Κουβουκλίου Ενταφιασμού Ιησού Χρηστού του Ιερού Ναού του Πανάγιου Τάφου, του Ύψιστου μνημείου της Χριστιανοσύνης, στα Ιεροσόλυμα.

5.       Τέλος, αφού ευχαριστήσουμε για άλλη μία φορά όλους σας και εσάς που είστε παρόντες και όσους είναι απόντες, για την μέχρι σήμερα προσφορά σας στην κοινή προσπάθεια, απευθυνόμαστε στην αγάπη σας και στο πραγματικό σας ενδιαφέρον για την επισκευή και επαναλειτουργία του Ιερού μας Ναού, και σας καλούμε και πάλι να βρίσκεστε δίπλα στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, με την εμπιστοσύνη ότι χειρίζεται, αθόρυβα μεν, πλην με υπευθυνότητα, αποφασιστικότητα και με σύνεση, όλα τα ζητήματα του Ναού μας, όσο δύσκολα και να είναι, και με την Βοήθεια του Χριστού, τις πρεσβείες της Παναγίας μας και τις ικεσίες του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και τις αδιάλειπτες προσευχές όλων μας, σύντομα η ολοκλήρωση των μελετών και οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών θα είναι μια πραγματικότητα και η επαναλειτουργία του ΑΓιάννη μας θα είναι για όλους μας ιδιαίτερη ευλογία.

Κύριε Δήμαρχε,

Με την ευκαιρία της παρουσίας σας στο Ναό μας, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και εγώ προσωπικά, σας ευχαριστούμε για ότι ο Δήμος Ζαχάρως διαχρονικά έχει προσφέρει μέχρι σήμερα, προκειμένου να γίνουν και ολοκληρωθούν οι διαδικασίες επισκευής του Αγίου Ιωάννου.

Να έχετε την ευλογία του Χριστού και εσείς προσωπικά,

και η οικογένειά σας,

και οι δημότες σας.».